[15] FILMOWO: Edward Nożycoręki

Tytuł oryginału: Edward Scissorhands
Reżyseria: Tim Burton
Scenariusz: Tim Burton, Caroline Thompson
Gatunek: Dramat, Fantasy
Produkcja: USA
Czas trwania: 1 godz. 45 min.
Premiera: 6 grudnia 1990 (świat)
Moja ocena: 10/10

Peg Boggs (Dianne Wiest) jest konsultantką firmy Avon. Jako, że okoliczni mieszkańcy nie chcą już od niej kupować żadnych kosmetyków kobieta decyduję się na odwiedzenie starego i przyprawiającego o ciarki domu na wzgórzu w nadziei, że może tam zastanie potencjalnych kupców. Kobieta odkrywa, że mieszka tam samotny chłopak, który zamiast dłoni ma nożyce. Nazywa się Edward (Johnny Depp) i jest pół człowiekiem, pół cyborgiem, a po śmierci swojego twórcy został w domu kompletnie sam. Kobieta decyduje się zabrać chłopaka do domu, aby tam się nim zaopiekować. Edward staje się atrakcją dla miejscowych kobiet, dla których jest ciekawą odmianą w stosunku do ich nudnego ,poukładanego życia. Początkowo bohater jest zagubiony i nie wie jak poradzić sobie z nowym otoczeniem, lecz ciągle wspierany przez Peg i jej męża stara się zacząć nowe życie w towarzystwie innych ludzi.

Wkrótce Edward ujawnia swój wspaniały talent - dzięki nożycom potrafi pięknie przycinać żywopłoty, nadając im najrozmaitsze kształty. Dzięki temu zyskuje coraz większą sympatię miejscowych, a wkrótce wraz ze swoją opiekunką trafia do programu telewizyjnego, aby pochwalić się swoimi umiejętnościami.

W międzyczasie do domu z wycieczki wraca córka państwa Boggs, Kim (Winona Ryder), która od razu wpada w oko Edwardowi. Dziewczyna nie darzy go jednak od początku sympatią. Chłopak wydaje się jej wręcz dziwny. Pod naciskiem swojego chłopaka Kim namawia Edwarda do włamania się do domu chłopaka. Nie przewidywali jednak, że jego skąpy ojciec zamontował w domu system antywłamaniowy, przez co Edward zostaje tam uwięziony, aż do przyjazdu policji. Mimo wielkich protestach Kim reszta bohaterów ucieka z miejsca włamania zostawiając chłopaka na pastwę losu.

Jest to chyba jedne z najbardziej pomysłowych filmów jakie widziałam. A jest to między innymi zasługa genialnego reżysera Tima Burtona. Jego wykonanie jest bardzo proste i dziwne, ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Johnny Depp genialnie wcielił się tu w postać chłopca - cyborga, dla którego znana nam codzienność jest najdziwniejszą rzeczą na świecie. Bardzo wzruszył mnie, a zarazem zdenerwował fakt, jak po takim niewyjaśnionym incydencie z włamaniem wszyscy mieszkańcy (z wyjątkiem rodziny Boggs) odwrócili się nagle od Edwarda, nie starając się go zrozumieć.

Film widziałam dopiero drugi raz w życiu, a ten pierwszy raz był jakieś siedem lat temu. Mimo to iż wówczas byłam o wiele młodsza historia oczarowała mnie w ten sam sposób. Prezentuje nam piękną trochę bajkową historię, która jest za razem wzruszająca, ale również bardzo zabawna.

Pozdrawiam Katherine Parker