[39] FILMOWO: Papierowe miasta

Tytuł oryginału: Paper Towns

Reżyseria: Jake Schreier

Scenariusz: Scott Neustadter, Michael H. Weber

Na podstawie: John Green "Papierowe miasta"

Gatunek: Romans

Czas trwania: 2 godz.

Premiera: 31 lipca 2015 (Polska), 18 czerwca 2015 (świat)

Produkcja: USA

Obsada: Nat Wolff, Cara Delevinge, Austin Abrams, Justice Smith, Halston Sage, Jaz Sinclair

Ocena: 10/10

Klikając w okładkę filmu zostaniesz przeniesiony do jego zwiastuna na youtube.com

Quentin Jacobsen od najmłodszych lat podkochuje się w swojej sąsiadce Margo. Kiedy będąc jeszcze dzieckiem dziewczyna przeprowadziła się na ulicę chłopaka, spędzali ze sobą każdą wolną chwilę. Z czasem jednak żądza przygód Margo oraz ostrożność Quentina odsunęły ich od siebie. Nie odzywali się do siebie przez kolejne kilkanaście lat. Gdy więc pewnego wieczoru, kilka dni przed zakończeniem szkoły, Margo zjawia się w oknie Q i prosi go o podwiezienie jej w parę miejsc, chłopak nie kryje zaskoczenia. Postanawia jednak pomóc dziewczynie, by wkrótce uczestniczyć w szalonym planie zemsty Margo Roth Spiegelman. Gdy noc pełna przygód mija końca, a Quentin ma nadzieję, że następny dzień będzie o niebo lepszy, wszystko zmienia się o trzysta sześćdziesiąt stopni.

Przez następne kilka dni dziewczyna nie przychodzi do szkoły, a jedyną osobą, która martwi się o Margo jest Quentin. Postanawia poszukać wskazówek, które nakierowałyby go na ślad sąsiadki, a gdy już podejrzewa, że wie, gdzie może ją znaleźć, razem ze swoimi przyjaciółmi wyrusza w podróż, by sprowadzić ją do domu.

Papierowe miasta to jeden z filmów, na który czekałam z wielką niecierpliwością. Miałam nadzieję, że twórcy filmu zaprezentują nam coś takiego, co doskonale odzwierciedli nastrój oraz niepowtarzalny klimat powieści Johna Greena. Teraz z wielką radością mogę powiedzieć, że Papierowe miasta to kawał na prawdę świetnej ekranizacji, która na długo zapada w pamięci.

W głównego bohatera całej tej historii wcielił się Nat Wolff, którego mogliśmy poznać już w ekranizacji powieści Gwiazd naszych wina (recenzja książki - klik, recenzja filmu - klik). Z początku, gdy się o tym dowiedziałam nie za bardzo spodobał mi się ten pomysł. Inaczej wyobrażałam sobie osobę Quentina i obawiałam się, że Nat nie sprosta moim oczekiwaniom. Gdy tylko jednak zobaczyłam pierwsze sceny filmu wiedziałam już, że idealnie nadaje się jednak do tej roli. Wspaniale zaprezentował nam Q, który z nieśmiałego chłopaka staje się pewnym siebie i rządnym przygód chłopakiem. Nie wyobrażam sobie, aby ktoś inny mógł to zrobić lepiej. 

Tak samo było w przypadku postaci Bena oraz Radara - dwóch najlepszych przyjaciół Quentina. Czułam lekki niepokój w stosunku do Justice Smith'a wcielającego się w Radara jednak i tym razem moje obawy były zbędne. Jeśli już mowa o Radarze to bardzo się cieszę, że nie zabrakło tutaj słynnych czarnoskórych Mikołajów. Czytając o tym ubawiłam się do łez, a zobaczenie tego na własne oczy było po prostu bezcenne :D Ciesze się, że twórcy filmu tego nie pominęli. 

Jeśli już mowa o zabawnych momentach nie zabrakło sceny z autem, puszkami, Benem i jego pełnym pęcherzem. To było po prostu mistrzowskie. Już dawno nie śmiałam się aż tak mocno oglądając jakiś film. Wszystko wyszło po prostu fantastycznie. 

Jeśli chodzi po podobieństwo filmu do książki nie potrafię powiedzieć czy czegoś zabrakło, albo coś zostało zmienione. Powieść czytałam już dosyć dawno, jednak wydaje mi się, że większych różnic nie było, co jak dla mnie jest ogromnym plusem. 

Warto wspomnieć również o fantastycznej ścieżce dźwiękowej, którą możemy poznać oglądając film. Znalazłam tam kilka interesujących utworów, które już od pierwszych dźwięków zwróciły na siebie moją uwagę. Wszystko idealnie pasowało do prezentowanej w filmie historii, przez co wszystko jeszcze bardziej ogromnie zyskało na wartości.

Ciekawym przypadkiem było to, że w Papierowych miastach mogliśmy spotkać również Ansela Elgorta, który wcielił się w postać Gusa w ekranizacji Gwiazd naszych wina. Co prawda nie mogliśmy cieszyć się nim zbyt długo, a postać, którą grał nie wnosiła nic do fabuły, jednakże sam fakt, iż choć chwilę możemy nacieszyć nim oczy jest interesujący.

Podsumowując ekranizacja Papierowych miast to kawał fantastycznego i świetnie stworzonego filmu. Wszystko ze sobą doskonale współgra, a usunięcie choćby najdrobniejszego elementu sprawiłoby, że wszystko by się rozsypało. Moim zdaniem jest to jedna z lepszych ekranizacji, którą ostatnio miałam przyjemność oglądać. Śmiało można postawić ją chociażby koło Igrzysk śmierci oraz Harryego Pottera. Ja do tej pory jestem filmem niemożliwie oczarowana i jestem pewna, że tak samo będzie i w waszym przypadku. Z wielką niecierpliwością czekam na moment, gdy będę mogła znów nacieszyć się tą wspaniałą historią, gdyż wiem, że oczaruje mnie tak samo jak za pierwszym razem. Mówiąc krótko: koniecznie musicie zapoznać się z ekranizacją Papierowych miast!