[93] FILMOWO: 183 metry strachu

Tytuł oryginału: The Shallows

Reżyseria: Jaume Collet-Serra

Scenariusz: Anthony Jaswinski

Gatunek: Dramat, Thriller

Czas trwania: 1 godz. 26 min.

Premiera: 22 lipca 2016 (Polska), 21 czerwca 2016 (świat)

Produkcja: USA

Obsada: Blake Lively, Óscar Jaenada, Angelo Lozano Corzo, Jose Manuel Trujillo Salas, Brett Cullen, Sedona Legge

Ocena: 8/10

Klikając na plakat filmu zostaniesz przeniesiony do jego zwiastuna na youtube.com

Młoda studentka medycyny, Nancy, odwiedza tajną plażę w Meksyku, o  której jeszcze przed śmiercią opowiadała jej mama. Dziewczyna pragnie serfować na spokojnych wodach oceanu w tym samym miejscu, co jej ukochana matka. Z początku wszystko wydaje się być idealne - piękna wyspa, błękitna woda, wspaniałe fale, jednak tuż przed wyjściem z wody, niedaleko brzegu, Nancy zauważa unoszące się w oceanie martwe ciało wieloryba. Zbyt wolno dziewczyna orientuje się, że weszła na terytorium głodnego rekina białego, który wkrótce atakuje ją. Nancy udaje się uciec na małą, wystającą z wody wysepkę, jednak zostaje uwięziona 183 metry od plaży.

O 183 metrach strachu usłyszałam przy okazji wizyty w kinie i chociaż filmy o rekinach kompletnie mnie nie interesują, tutaj fabuła strasznie mnie zaciekawiła. Już sam plakat niesamowicie przyciąga wzrok i sprawia, że ma się ochotę zapoznać z tą produkcją. Trochę jednak trwało, zanim przypomniałam sobie o tym filmie, a na prawdę wielka szkoda.

Wiecie, co jest w tym filmie najlepsze? Wcale nie to, że gdzieś tam niedaleko głównej bohaterki krąży krwiożerczy rekin, tylko to, że znajduje się ona praktycznie blisko brzegu, ale przez krwawiącą nogę oraz tego rekina nie może się wydostać z opresji. Myślę, że właśnie to odróżnia całą tą produkcję od wszystkich pozostałych z rekinami w tle - chociaż nie widziałam ich za dużo i jakiegoś wielkiego porównania nie mam. Jednak zawsze filmy o rekinach kojarzyły mi się z ciągłą walką, ujęciami rekina co pięć minut i w ogóle z totalnym chaosem. Tutaj jest zdecydowanie inaczej.

Zabawne w przypadku tej produkcji jest to, że grają tutaj tak na prawdę tylko trzy postaci - Nancy (czyli wcielająca się w nią Blake Lively), mewa i rekin. Tak, nie przesłyszeliście się dodatkowo mewa i rekin! Przez większą część filmu towarzyszymy tylko i wyłącznie Nancy, a reszta z ludzkich bohaterów to tylko postaci dodatkowe, które pojawiają się dosłownie tylko na chwilę. Za to głównej bohaterce, od momentu, gdy zostaje ona uwięziona na tej małej wysepce, przez cały czas towarzyszy mewa, która pełni funkcję dodatkowego bohatera. No i jest oczywiście rekin, nie zapominajmy o rekinie! W jego przypadku spodobało mi się to, jak realistycznie zostały przedstawione sceny z jego udziałem. Doszukałam się chyba tylko kilku takich krótkich fragmentów, gdzie było widać pracę grafików, jednak reszta jest dla mnie jak najbardziej na plus.

Gdy poruszam kwestię bohaterów muszę powiedzieć, że jestem na prawdę bardzo pozytywnie zaskoczona grą Blake Lively. Dotychczas widziałam ją jedynie w dwóch filmach, tj. Stowarzyszenie wędrujących jeansów oraz Wiek Adeline (recenzja klik) - i chociaż w tym pierwszym jej gra była dla mnie raczej neutralna, to w tym drugim już zwróciła na siebie moją uwagę. Wiedziałam, że jest to dobra aktorka, jednak nie spodziewałam się, że będzie potrafiła tak dobrze wczuć się akurat w tą rolę. Myślę, że śmiało mogę powiedzieć, że w tym momencie i w tym przypadku jestem nią na prawdę oczarowana. Idealnie oddała ona postać Nancy - zarówno na samym początku, czyli tą spokojną, rozrywkową, ale lekko zagubioną dziewczynę, jak i w środkowej części filmu, czyli tą przerażoną, ale mimo wszystko trzeźwo myślącą bohaterkę, która będzie walczyć o przetrwanie aż do samego końca. Dla mnie było to aktorstwo na prawdę wysokich lotów!

Co do Nancy, to ogólnie muszę powiedzieć, że na prawdę polubiłam tą postać. Bardzo zaimponowało mi to, że mimo tak wielkiego niebezpieczeństwa, bólu spowodowanego  ugryzieniem rekina potrafiła ona trzeźwo myśleć. Szybko odkryła, że jeżeli tylko się skupi i dobrze wszystko rozplanuje, będzie miała szansę na przeżycie. Chociaż była przerażona (no bo kto by nie był), nie pozwoliła, żeby strach ją opanował. Szczerze, to nie spodziewałam się tego po niej.

Jak wspomniałam na początku, bardzo rzadko zdarza mi się oglądać takie filmy, gdyż zwyczajnie ich nie lubię, jednak w przypadku 183 metrów strachu było całkowicie inaczej. Spodobało mi się to, że nie skupiano się w nim na pokazywaniu wszystkich tych drastycznych scen, gdzie wciąż leje się krew. Przedstawiono tylko kilka (wciąż nie zapomnę, jak Nancy sama, przy użyciu łańcuszka, spięła sobie skórę na nodze, żeby rana się nie powiększała - okropne, a jednak świetne!) i to tych najważniejszych. Odnoszę bowiem wrażenie, że choć ten wątek z rekinem był ogółem ważny, to jednak nie to chciano w tej produkcji pokazać - i chwała im za to. 

Jedyne, do czego mogłabym się tutaj przyczepić to to, że Nancy jak już zaczęła mieć pecha to na całego - wiecie, jedna katastrofa ciągnie za sobą drugą. Trochę wydawało mi się to nierealne, ale jakby się nad tym zastanowić, to przecież może się znaleźć osoba, której akurat to wszystko by się przytrafiło. Ale to jest tylko taki drobny szczegół, który w ogóle nie ujmuje tej wspaniałości całej produkcji.

Podsumowując więc, uważam że 183 metry strachu to na prawdę świetny film i bardzo żałuję, że nie było mi dane zobaczyć go na wielkim ekranie (to byłoby na prawdę coś!). Produkcja cały czas tak na prawdę trzyma w napięciu i po prostu nie można się od niej oderwać. Sama cały czas kibicowałam głównej bohaterce i wszystko, co się jej przytrafiało przeżywałam tak na prawdę razem z nią. Samo moje oczarowanie pod względem Blake Lively, jako Nancy nie ma końca. Powiem to jeszcze raz - zrobiła to po mistrzowsku. Ciężko jest bowiem wcielić się w postać, która praktycznie przez cały czas jest sama na planie filmu - trzeba zrobić wszystko, aby w pełni zwrócić na siebie uwagę widza i sprawić, aby chciał na tą historię patrzeć. Blake Lively udało się to w stu procentach.

Co mogę jeszcze powiedzieć? Film na pewno polecam tym, którzy mają ochotę na trochę grozy, ale też na poznanie historii niezwykle odważnej dziewczyny, która postanowiła, że nie zginie w brzuchu rekina. Jednak jeśli tak jak ja nie lubicie produkcji z rekinami powiem wam tylko - nie zrażajcie się. Możecie być zdziwieni, jak bardzo film ten wam się spodoba.