[87] FILMOWO: Pęknięcia

Tytuł oryginału: Cracks

Reżyseria: Jordan Scott

Scenariusz: Ben Court, Caroline Ip, Jordan Scott

Gatunek: Dramat Thriller

Produkcja: Francja, Hiszpania, Irlandia, Szwajcaria, Wielka Brytania

Na podstawie: Sheila Kohler "Cracks"

Czas trwania: 1 godz. 44 min.

Premiera: 11 września 2009 (świat)

Obsada: Eva Green, Juno Temple, María Valverde, Imogen Poots, Ellie Nunn

Ocena: 8/10

 Klikając na plakat filmu zostaniesz przeniesiony do jego zwiastuna na youtube.com

Grupa dziewcząt z brytyjskiej szkoły z internatem trenuje skoki do wody u boku swojej ulubionej nauczycieli Panny G. Kobieta jest dla nich nie tylko wspaniałą nauczycielką, ale również najlepszą przyjaciółką - gdy szkoła stara się stłumić w dziewczętach całą kreatywność i radość, to właśnie ona staje się źródłem licznych szalonych opowieści z podróży nauczycielki i tym podobne. Gdy jednak pewnego razu do szkoły tafia nowa uczennica (hiszpańska księżniczka), wszystko zaczyna się komplikować.

Na Pęknięcia skusiłam się tak na prawdę ze względu na Evę Green, która już jakiś czas temu stała się jedną z moich ulubionych aktorek. To właśnie ona w głównej mierze przyciągnęła moją uwagę, jednak sam opis filmu oraz to, że jego akcja rozgrywa się w Wielkiej Brytanii również miały na moją decyzję duży wpływ. Nie wiedziałam tak na prawdę, czego mogę się po nim spodziewać - wiedziałam z całą pewnością, że nie będzie to łatwe kino, lecz takie bardziej z przesłaniem. Śmiało mogę powiedzieć, że koniec końców mi się podobał, ale nie jestem pewna, czy do końca zrozumiałam, o co chodziło jego twórcom.

Cała akcja filmu ma tak na prawdę ścisły związek z tylko jedną postacią, a mianowicie z Panną G (czyli wspaniałą Evą Green) - moim zdaniem to ona tak na prawdę spaja cały wątek i jest przyczyną całego tego zamieszania. Prócz niej z pewnością ważną postacią jest hiszpańska księżniczka Fiamma, która bardzo różni się od wszystkich dotychczasowych uczennic szkoły z internatem. Już na samym początku zaciekawiła swoją osobą nie tylko uczennice, ale również samą Pannę G. Myślę też, że to ona stała się przyczyną, które wywołały te tytułowe pęknięcia, choć tak na prawdę wcale tego nie chciała.

Dużą rolę w całej akcji odgrywa także Di Radfield - dotychczasowa ulubienica Panny G i kapitan grupy skoczków. To ona zawsze uważana była za najlepszą i obdarzana była największym szacunkiem i uwagą ze strony nauczycielki. Nic więc dziwnego, że gdy na horyzoncie pojawia się Fiamma, Di Radfield czuje się zwyczajnie zagrożona i zazdrosna. Jednakże w tym filmie oraz w relacjach, które łączą dziewczyny z Panną G nie chodzi jedynie o zazdrość - chodzi bardziej o coś, czego dziewczyny nie zauważają, do póki nie wydarzy się coś na prawdę złego. jednak odkrycie tego pozostawiam wam - gdybym wam to zdradziła, pozbawiłabym was całej przyjemności z oglądania tego filmu.

Choć z początku film wydaje się być przyjazny i raczej zwyczajny, bardzo szybko odkrywamy, że wcale tak nie jest. Zaczynamy poznawać tajemnice, których wcześniej nikt nie dostrzegał i które stają się przyczyną wszystkich tych złych momentów.

Gdy pierwszy raz spotkałam się z grą Evy Green (było to chyba za sprawą filmu Casino Royal), zdążyłam dowiedzieć się już, że jest to postać nieco ekscentryczna i każda bohaterka, w którą się wciela właśnie taka jest. Tak samo było w przypadku Mrocznych cieni (recenzja klik), gdzie zagrała Anguelique Bouchard, czy Osobliwego domu Pani Peregrine (recenzja klik) i jej roli tytułowej panny Almy LeFay Peregrine. Myślę jednak, że to właśnie tymi nietypowymi postaciami oraz tym, jak potrafi je zaprezentować bardzo mnie urzekła. Nie inaczej było właśnie w przypadku Pęknięć, bo choć Panna G jest miejscami nieco przerażająca (jak nie gorzej), to jednak sądzę, że jest to rola po prostu stworzona dla Evy Green. Mnie w każdym razie zachwyciła jeszcze bardziej i przez to tylko utwierdziłam się w przekonaniu, że zwyczajnie ją uwielbiam.

Nie da się ukryć, że Pęknięcia to trudny film, jednak myślę, że warto poświęcić mu chwilę uwagi. Nie zawsze znajdzie się odpowiednia pora i nastrój, aby się na nim skupić, jednak myślę, że właśnie to jest do tego potrzebne, aby w pełni zrozumieć, o co w tym wszystkim chodziło. Przyznam się wam, że przez większą część filmu tak na prawdę nie wiedziałam, jaki jest główny motyw tej produkcji (mówiłam już, że jest to trudne kino) i choć cały czas staram się sobie wszystko poukładać w głowie, to śmiało mogę powiedzieć, że cieszę się, że postanowiłam go obejrzeć. Czy go polecam? Myślę, że tak, jednak nie każdemu. Jeśli lubicie takie filmy do myślenia, ta pozycja jest dla was. Jeśli nie, na waszym miejscu odpuściła bym go sobie. Ja żałuję tyko, że w Polsce nie została wydana książka, na której podstawie powstał ten film - może wtedy niektóre rzeczy bardziej by mi się wyjaśniły.

Wszystkie zdjęcia pochodzą ze strony filmweb.pl